Tarih görüşümü genişletmesi dileğiyle aldım kitabı. Yıllarca Araplar bizi sırf para, mevki vs. dünyevi şeyler uğruna arkadan vurdular diye bildim. Hep İngilizlerin verdiği gaza bağladım Arap İsyanını. Ama öğrendimki Arapların zaten yeterli miktarda (kendilerince) sebebi varmış Osmanlı'dan ayrılmak için. Fakat seçtikleri dost yanlış imiş. Fakat Arap İsyanının baş rolundekilerden biri olan ve aynı zamanda bu kitabın yazarı Abdullah bin Hüseyin bunu yine de anlamamış. Çok yazık…
İşler başlarken düşündükleri gibi gitmediği için Kral Abdullah pişman olduğunu dile getiriyor kitapta. Buna rağmen yine de Arap milletine toz kondurmamaya özen gösteriyor. Bugün bizim de yaptığımız gibi bütün suçu İttihat ve Terakki hükümetine yüklüyor. Haksız da diyemem. O adamlar bir maceraya atıldılar. Sadece bizi değil Osmanlı'ya bağlı olan diğer milletleri de yaktılar. Biz yırttık. Ama Kral Abdullah'ın 1944'lere kadar süren hatıratından ve günümüzdeki Ortadoğu tablosundan anladığım üzere onların yemesi gereken daha bir kaç fırın ekmek bekliyor.
Kitabın içeriğinden bahsetmek gerekirse, beni tatmin etmedi kısaca. Bunca olaya tanıklık etmiş birisinin hatıratından çok daha fazla bilgi almak isterdim. Ama bu bir tarih kitabı değil. Tarihi bir şahsiyetin hatıratı ne de olsa. Adam hayatını yazmış. Artık başka kitaplar aramam lazım. Ortadoğu geçen çağın en ateşli savaşlarına ve kavgalarına ev sahipliği yapmış bir yer. Bilmek lazım. Çatlıyorum…!